سایت تفریحی خبری و مد لباس روز دنیا

بدشانس ترین ستاره تاریخ فوتبال ایران

فردا پیشکسوتان ایران با جهان در ورزشگاه آزادی بازی می‌کنند. اشتیاق من برای تماشای این مسابقه به خاطر گارسیا، پائولتا یا لوپز نیست. بلکه بازیکنی بزرگتر از آنها: مجید نامجومطلق.
اتفاقاً به لیگ قهرمانان آسیا، فتح بازیهای آسیایی یا دعوتنامه پاری سن ژرمن اشاره نخواهم کرد. برای شناختن او کافی است آخرین بازی ملی‌اش را بازخوانی کنیم.
برگردیم به آبان ۷۶٫ مایلی کهن برکنار شده تا والدیر ویرا تیم ملی را مهیای مرحله پلی آف کند. تیمی که فقط برای بستن چمدان فرصت دارد.
این وسط، بازی پرسپولیس مقابل ال جی کره جنوبی است. ویرا آمده استادیوم. چهار سال از آخرین بازی ملی‌ نامجومطلق می‌گذرد. طی یک نیمه با تکنیک جادویی‌اش چنان می‌درخشد که ویرا در پایان بازی بگوید: این بازیکن را می‌خواهم!
اصلاً از سال ۶۳ تا آن روز، کدام مربی تیم ملی می‌توانست یک نیمه از بازی نامجومطلق را ببیند و دعوتش نکند؟ هفده ساله بود که محمود یاوری به مجله دنیای ورزش گفت: «فقط برای اینکه خراب نشود دعوتش نمی‌کنم!» بعداً زنده‌یاد دهداری با نامجومطلق و جواد زرینچه، بهترین زوج سمت راست تاریخ فوتبال ایران را ساخت.
حالا فرصتی دوباره برای تماشای دویدن او (حتی پنج دقیقه با پای مصدوم) روی چمن آزادی. مردی که نیمی از نبوغ و جوانی مهارناپذیرش را سپرد به سالهای جنگ؛ نیم دیگرش را به خطای خشن اکبر یوسفی از پاس، در آستانه پیوستن به پاریسی‌ها.