حدیث در مورد لجاجت
امام على عليه السلام :
مَن لَجَّ وَ تَمادى فَهُوَ الرّاكِسُ الَّذى رانَ اللّهُ عَلى قَلبِهِ وَ صارَت دائرَةُ السَّوءِ عَلى رَأسِهِ ؛
هر كس لجاجت كند و بر آن پافشارى نمايد، او همان بخت برگشته اى است كه خداوند بر دلش پرده [غفلت] زده و پيشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است.
نهج البلاغه، نامه ۵۸
حدیث در مورد لجاجت
امام على عليه السلام :
اَلافراطُ فِى المَلامَةِ يَشُبُّ نيرانَ اللَّجاجِ ؛
زياده روى در سرزنش كردن ، آتش لجاجت را شعله ور مى سازد .
تحف العقول، ص ۸۴
حدیث در مورد لجاجت
امام صادق عليه السلام :
سِتَّةٌ لاتَكونُ فِى المُؤمِنِ: اَلعُسرُ وَالنَّكَهُ وَالحَسَدُ وَاللَّجاجَةُ وَالكَذِبُ وَالبَغىُ؛
شش (صفت) در مؤمن نيست: سختگيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز.
تحف العقول، ص۳۷۷-وسایل الشیعه ج۱۵،ص۳۴۹
حدیث در مورد لجاجت
پيامبر صلىلله عليه و آله :
اَلْخَيْرُ عادَةٌ وَ الشَّرُّ لَجاجَةٌ؛
خوبى عادت است و بدى لجاجت.
اساس البلاغه، ص ۴۳۸
حدیث در مورد لجاجت