سایت تفریحی خبری و مد لباس روز دنیا

طی اخبار به دست آمده تلسکوپ کپلر ناسا یک اختر فراخورشیدی دیگر را کشف کرد. این اختر جدیدترین کشف تلسکوپ کپلر است. در ادامه با سوری فان همراه باشید.

به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ تا به امروز وجود بیش از ۴ هزار سیاره فراخورشیدی یا سیاره خارج از منظومه شمسی تایید شده است که به ما در مورد نحوه تشکیل سیارات و منظومه‌ها کمک می‌کند و حتی به ما در یافتن جهان‌های قابل سکونت کمک خواهد کرد اما چیزی که تشخیص آن بسیار دشوار است، قمر فراخورشیدی یا ماه فراخورشیدی است.

اخترشناسان فکر می‌کنند که به احتمال زیاد قمرها در خارج از منظومه شمسی ما وجود دارند اما از آنجایی که آنها معمولاً بسیار کوچک هستند، شناسایی آنها بسیار دشوار است. با این حال، دانشمندان دانشگاه کلمبیا بر این باورند که ممکن است شواهدی از یک ماه فراخورشیدی پیدا کرده باشند.

این اختر فراخورشیدی بالقوه که بسیار بزرگ است و به دور سیاره‌ای به اندازه مشتری به نام کپلر ۱۷۰۸b می‌چرخد، در فاصله ۵۵۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. این دومین ماه یا قمر فراخورشیدی است که توسط همین تیم از دانشگاه کلمبیا به سرپرستی “دیوید کیپینگ” کشف شد. کیپینگ در بیانیه‌ای گفت: “اخترشناسان تاکنون بیش از ۱۰۰۰۰ نامزد سیاره فراخورشیدی یافته‌اند، اما ماه‌های فراخورشیدی بسیار چالش برانگیزتر بوده چراکه هنوز ناشناس و مرموز هستند.

کیپینگ و تیمش داده‌های آرشیوی تلسکوپ کپلر ناسا و سردترین سیارات غول پیکر گازی را بررسی کردند. آنها تصمیم گرفتند بر روی این سیارات فراخورشیدی تمرکز کنند چراکه سیارات مشابه در منظومه شمسی ما همچون مشتری و زحل، هر دو قمرهای زیادی دارند که به دور آنها می‌چرخند. آنها قبل از یافتن سیگنال یکی از ماه‌های فراخورشیدی، داده‌های ۷۰ سیاره را جستجو کردند.

اختر فراخورشیدی یا قمر غیرخورشیدی” یک قمر طبیعی است که بر گرد یک سیاره فراخورشیدی در بیرون از منظومه خورشیدی یا ستاره‌های دیگر قرار دارد. از مطالعه تجربی ماه‌های طبیعی در منظومه خورشیدی می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً آنها عناصر متداولی در سامانه‌های سیاره‌ای هستند. بیشتر سیاره‌هایی که شناسایی شده‌اند سیاره‌هایی غول‌پیکر بوده‌اند. در منظومه خورشیدی، سیاره‌های غول‌پیکر مجموعه‌های گسترده‌ای از ماه‌های طبیعی دارند (ماه‌های مشتری، ماه‌های زحل، قمرهای اورانوس و ماه‌های نپتون) بنابراین، منطقی است فرض شود که قمرهای فراخورشیدی به همان اندازه رایج هستند.

فضاپیمای “کپلر” یک تلسکوپ فضایی ساخت ناسا است که با هدف کشف سیارات فراخورشیدی مشابه زمین به فضا پرتاب شده‌است و برای این‌کار درخشندگی ۱۰۰ هزار ستاره را در عرض ۳٫۵ سال بررسی می‌کند تا نشانه‌ای از کاهش درخشندگی بر اثرگذار سیاره‌ای بیابد. این ماموریت به نام ستاره‌شناس آلمانی “یوهانس کپلر” نامگذاری شده‌ است.

اختر فراخورشیدی چیست؟

سیارات فراخورشیدی چیستند: سیارات فراخورشیدی (Exoplanet) سیاره‌هایی هستند که دور ستاره‌ای غیر از خورشید منظومه شمسی می‌چرخند. تاکنون هزاران سیاره فراخورشیدی احتمالی از طریق رصدهای زمینی و فضایی شناسایی شده است. بیش از ۴۰۰۰ سیاره فراخورشیدی نیز تاکنون تایید شده‌اند و حدود ۳۸۰۰ مورد دیگر در انتظار بررسی بیشتر هستند تا اخترشناسان از سیاره بودن آن‌ها مطمئن شوند. ستاره‌شناسان برآورد می‌کنند که ممکن است تریلیون‌ها سیاره فراخورشیدی دور ستاره‌های دیگر در گردش باشند.

انواع اختر فراخورشیدی

ستاره‌شناسان سیارت خورشیدی را به چند گروه تقسیم کرده‌اند: سیارات خورشیدی هم‌اندازه زمین (Earth-seize)، سیارات فراخورشیدی زمین‌سان (Earth-like)، سیارات خورشیدی بزرگ‌تر از مشتری (Super-Jupiter)، غول‌های گازی (gas giants)، سیارات فراخورشیدی سنگی هم‌اندازه زمین، غول‌های سنگی، سیارات خورشیدی بزرگ‌تر از زمین (Super-Earth)، سیارات خورشیدی نپتون‌سان کوچک (mini-Neptune) و سیارات فراخورشیدی کوتوله گازی (gas dwarf).

سیاره‌های فراخورشیدی هم‌اندازه زمین را سیارات فراخورشیدی زمین‌سان می‌گویند. اینگونه سیارات فراخورشیدی چندین ویژگی‌ مشترک با زمین دارند، از جمله اینکه اتمسفرشان شبیه زمین است و احتمالا در سطح آن‌ها آب مایع یافت می‌شود. سیارات فراخورشیدی سنگی هم‌اندازه زمین و غول‌های سنگی از این جمله هستند.

سیارات فراخورشیدی بزرگ‌تر از زمین و هم‌نوع زمین بزرگ‌تر از سیاره ما هستند و جرم آن‌ها بیش از جرم زمین است. آن‌ها کوچک‌تر از غول‌های گازی و غول‌های سنگی در همان منظومه هستند. اولین سیاره فراخورشیدی بزرگ‌‌تر از زمین در سال ۱۹۹۲ کشف شد. این سیاره فراخورشیدی دور تپ‌اختر ۱۲۷۵+۱۲ در چرخش است.

تپ‌اخترها یا اخترهای تپنده (pulsar)، ستاره‌های نوترونی چرخانی هستند که به‌سرعت در دوران هستند و پیاپی از خود انرژی تابشی و باریکه‌های میدان مغناطیسی منتشر می‌کنند.

در محدوده سیاره‌های فراخورشیدی غول گازی، سیارات خورشیدی بزرگ‌تر از مشتری آن‌هایی هستند که بسیار بزرگ‌تر از مشتری‌اند. سیارات فراخورشیدی کوچک‌تر از نپتون را اغلب کوتوله‌های گازی می‌نامند که معمولا کوچک‌تر از اورانوس یا نپتون هستند. جرم آن‌ها احتمالا ۱۰ برابر جرم زمین است و اتمسفر بسیار ضخیمی دارند.

منابع:

emadelm

tasnimnews

مشاهده تمامی 120 پست user1