پوست مصنوعی برای افرادی که دچار حوادثی مانند سوختگی شدید شده اند، مفید است. به تازگی تولید پوست مصنوعی در ایران انجام شده است. در ادامه با سوری فان همراه باشید.
در پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه امیرکبیر طرح ملی تولید پوست مصنوعی با تلاش نخبگان داخلی به نتیجه رسیده است؛ این زخم‌پوش در سوختگی‌های بسیار شدید پرکاربرد است و در تولید آن از ترکیب روش چاپ سه‌بعدی و دستگاه الکتروریسی استفاده شده است.
پوست مصنوعی در ایران
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ در پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه امیرکبیر، طرح ملی تولید پوست مصنوعی با تلاش نخبگان داخلی به نتیجه رسیده است. این زخم‌پوش در سوختگی‌های بسیار شدید پرکاربرد است و در تولید آن از ترکیب روش چاپ سه‌بعدی و دستگاه الکتروریسی استفاده شده است.
در این زخم‌پوش‌ها از سلول‌های بافت خود افراد برای ترمیم پوست آسیب‌دیده استفاده می‌شود؛ طرح تولید پوست مصنوعی با همکاری معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و نخبگان شرکت‌های دانش‌بنیان دانشگاه امیرکبیر با هدف جلوگیری از ورود نمونه خارجی به نتیجه رسیده است و آماده ورود به مرحله کارآزمایی بالینی است.
“معصومه حق‌بین نظرپاک” استادیار پژوهشکده فناوری‌های نو دانشگاه امیرکبیر گفت: ما سعی کردیم که یک زخم‌پوش هیبریدی که به عنوان جایگزین پوست برای سوختگی‌های تمام ضخامت، می‌توانند استفاده بشوند طراحی کنیم به این صورت که هم از پلیمرهای طبیعی و هم از پلیمرهای سنتزی در آن استفاده کردیم.
“فاطمه فارغدلی” کارشناس این طرح گفت: خواص مکانیکی که ارائه می‌دهند دقیقاً متناسب با خواص مکانیکی پوست است؛ از لحاظ خواص فیزیکی نیز امکان عبور و مرور سلول‌ها، مواد غذایی و ضایعات سلولی را فراهم می‌کنند.
پوست مصنوعی پوستی است که در آزمایشگاه‌ها رشد داده می‌شود و می‌تواند به عنوان پوستی جایگزین برای افراد دچار آسیب‌های پوستی (مانند سوختگی، بیماری‌های پوستی و …) استفاده شود.
پوست مصنوعی چیست؟
ست مصنوعی پوستی است که در آزمایشگاه‌ها رشد داده می‌شود و می‌تواند به عنوان پوستی جایگزین برای افراد دچار آسیب‌های پوستی (مانند سوختگی، بیماری‌های پوستی و …) استفاده شود.
پوست بزرگترین ارگان در بدن انسان‌ها است و از سه لایه اپیدرم، درم و لایه چربی (هیپودرم) تشکیل شده‌است. اپیدرم لایه بیرونی پوست است که مایعات حیاتی درون بدن را از باکتری‌های خطرناک بیرون از بدن محافظت می‌کند. درم لایه درونی پوست است که شامل رگ‌های خونی، اعصاب، پیاز مو، چربی و غده‌های عرق است. آسیب شدید به قسمت زیادی از پوست باعث دهیدراسیون و عفونت می‌شود که ممکن است باعث مرگ انسان شود.
راه‌های مرسوم برای مقابله با از دست رفتن بخش زیادی از پوست، پیوند از پوست فرد دیگری یا یک جسد است. نقطه ضعف این روش نبود پوست کافی برای این کار است، در حالی که احتمال موفق نبودن عمل و نپذیرفتن پوست جدید توسط بدن یا عفونت نیز وجود دارد. تا زمانی که در اواخر قرن بیستم، پیوند پوست از پوست خود بیمار انجام می‌شود. زمانی که مقدار بسیار زیادی از پوست فرد آسیب دیده این روش با مشکل مواجه است.
پوست ساخته شده از مواد مصنوعی، توسط F.Bruke محقق دانشگاه MIT اختراع شد. در دهه ۱۹۷۰، آن‌ها پلیمری با فیبر کولاژن و مولکولهای شکر ساختند. یک سطح کوچک پر از منفذ تشکیل می‌دهیم. زمانی که سطح پرمنفذ بر روی زخم قرار می‌گیرد، سلول‌های پوستی اطراف آن به نظر می‌رسد تشویق می‌شوند تا سریعتر شروع به فرایند درمان کنند. این اجازه می‌دهد که روند درمان با سرعت بسیار بیشتری ادامه یابد. آن‌ها همچنین پوستی از غضروف کوسه و پوست گاو ساختند. زمانی که این پوست خشک و استریلیزه می‌شود، آن را به غشاهای نازکی تبدیل شود که می‌تواند مانند درم عمل کند. سپس سیلیکون را می‌توان اضافه کرد تا لایه بالایی محافظی مانند اپیدرم ساخته شود. این لایه اضافه شده از درم جدید و مایعات درون بدن به خوبی محافظت می‌کند. درم مصنوعی به رگ‌های خونی اجازه می‌دهد که رشد کنند، اما نمی‌تواند پیاز مو و غدد عرق را تولید کند
در اواخر دهه ۱۹۷۰، محققان پزشکی شروع به آزمایش با پوست مصنوعی بر روی بیمارانی کردند که گزینه دیگری نداشتند. در سال ۱۹۸۱ دو جراح از بوستن طراحی جدیدی از پوست مصنوعی به نام Integra را به دست آوردند. Integra باعث می‌شود که پوست سالم شروع به ایجاد لایه درم جدیدی کند که می‌تواند جایگزین درم‌های آسیب دیده شود.
منابع:
برچسب ها :
این مطلب بدون برچسب می باشد.
- اخبار , اخبار اجتماعی
- 443بازدیدها
- بدون نظر
به نکات زیر توجه کنید